CO WARTO WIEDZIEĆ O GAZIE ZIEMNYM
11
Po przygotowaniu odpowiedniej infrastruktury następuje
etap wydobycia surowca. Wydobycie gazu odbywa się
bez wpływu na otoczenie. Na miejscu odwiertu pozosta-
je jedynie głowica eksploatacyjna (zwieńczająca i zabez-
pieczająca eksploatowany otwór) oraz niewielka instala-
cja towarzysząca. Zajmowany obszar wiertni zmniejsza
się z hektara do kilku arów.
Wydobywany na powierzchnię ziemi gaz jest poddawany
skomplikowanej obróbce technologicznej. W tym celu su-
rowiec trafia rurociągiem z miejsca wydobycia do instala-
cji przetwórczej (strefy przyodwiertowej zorganizowanej
w ośrodku produkcyjnym tzw. fabryki gazu). Na tym eta-
pie gaz ziemny zawiera, poza metanem, wiele zbędnych
składników (wodę, siarkę, inne gazy). W wyniku pro-
cesów chemiczno-przemysłowych, w fabryce surowiec
zostaje oczyszczony, odwodniony i odsiarczony. Dodat-
kowo, w celu zagwarantowania użytkownikom bezpie-
czeństwa, gaz poddany jest procesowi nawaniania. Dzię-
ki temu specyficzny zapach jest wyczuwalny w przypadku
nieszczelności instalacji gazowej (czysty gaz ziemny jest
bowiem bezwonny!).
Oczyszczony surowiec, po osuszeniu do temperatury
punktu rosy (temperatury, w której przy danym składzie
gazu i ustalonym ciśnieniu, może rozpocząć się proces jego
skraplania), jest następnie transportowany rurociągami
przesyłowymi i dystrybucyjnymi. Gaz może trafić do spe-
cjalnych magazynów podziemnych, z których czerpany jest
podczas deficytów surowca lub bezpośrednio do sieci dys-
trybucyjnych administrowanych przez uprawnionych ope-
ratorów. Coraz bardziej popularnym działaniem jest skra-
planie gazu ziemnego (LNG), dzięki czemu jego objętość
zmniejsza się ok. 600 razy. Obecnie ok. 25% transportu
gazu odbywa się w postaci skroplonej.
FAZA III – WYDOBYCIE GAZU
